http://www.medlook.net/
αξίζει να το επισκεφθείς …
____________________________________________________-
Τα παιδιά, ο αθλητισμός, τα σπορ και η υγεία.
Ο αθλητισμός, τα σπορ και το παιγνίδι είναι για τα παιδιά ένας τρόπος όχι μόνο για να εξασκηθούν και να αναπτύξουν νέες σωματικές ικανότητες αλλά και για να κάνουν νέους φίλους, να μάθουν να είναι μέλη μιας ομάδας, να ψυχαγωγούνται και να βελτιώσουν το αίσθημα αυτοπεποίθησής τους.
Οι γονείς θα πρέπει να μεριμνούν για να μπορούν τα παιδιά τους να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες ή σε κάποιο σπορ.
Οι συνήθειες που θα αποκτήσουν τα παιδιά δια μέσου μιας υγιούς απασχόλησης σε ένα άθλημα ή σε ένα σπορ, θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.Παράλληλα η σωματική εξάσκηση που θα κάνουν τα παιδιά με την ευκαιρία αυτής τους της απασχόλησης, θα έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα για τη σωματική τους υγεία.
Στη σημερινή εποχή, τα παιδιά μας ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους, μπροστά στην τηλεόραση, στα παιγνίδια βίντεο και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Η διατροφή τους κάθε άλλο παρά υγιεινή είναι και χαρακτηρίζεται από μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά και σε υδατάνθρακες.
Η παχυσαρκία στα παιδιά έχει γίνει μάστιγα που εξαπλώνεται και θέτει τις προϋποθέσεις για σημαντικά προβλήματα υγείας που θα προκύψουν αναπόφευκτα όταν τα παχύσαρκα παιδιά θα ενηλικιωθούν.
Τα πιο πάνω δεδομένα καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικές δραστηριότητες, σε σπορ, σε διάφορα παιγνίδια έξω στον ανοικτό αέρα.
Οι γονείς θα πρέπει να κοιτάξουν το θέμα της συμμετοχής των παιδιών τους σε αθλήματα ή σε σπορ με προσοχή. Θα πρέπει να τα ενθαρρύνουν και να τα βοηθούν για να λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες δραστηριότητες.
Είναι επίσης καλό να πηγαίνουν και οι ίδιοι να παρακολουθούν αυτό που κάνουν τα παιδιά τους, να σχολιάζουν τη συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα τους και να τους δίνουν κάθε μορφή υποστήριξης.
Σε περίπτωση που τα παιδιά λαμβάνουν μέρος σε αγώνες, είτε μόνα τους είτε μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας, θα πρέπει να τα βοηθούν να έχουν λογικές προσδοκίες για τα αποτελέσματα και σε περίπτωση αποτυχιών να τα βοηθούν να αντεπεξέρχονται.
Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς για την εξέλιξη και τις επιτυχίες του παιδιού θα πρέπει να διατηρούνται σε ρεαλιστικά επίπεδα.
Το άθλημα και το σπορ θα πρέπει να διατηρήσουν και το ψυχαγωγικό χαρακτήρα για το παιδί και όχι να καταστούν μια επιπρόσθετη πηγή ψυχικής εξουθένωσης.
Παράλληλα οι συμβουλές των γονιών θα πρέπει να καλύπτουν και τον τομέα της σωστής συμπεριφοράς του παιδιού μέσα στη δική του ομάδα αλλά και σαν θεατής ή σαν οπαδός της ομάδας του.
Ο σεβασμός προς τους συμπαίκτες του παιδιού, η διατήρηση της ψυχραιμίας του τόσο σε καλές αλλά και σε κακές στιγμές συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των βασικών αξιών που οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους.
Η σημασία για τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού του χρόνου που αφιερώνει αυτό και εσείς στις εν λόγω δραστηριότητες είναι μεγάλη. Οι επιδράσεις που προκύπτουν θα διαρκούν για ολόκληρη τη ζωή του παιδιού.
Σίγουρα για τους γονείς οι ώρες που απαιτούνται για την οργάνωση των αθλητικών δραστηριοτήτων του παιδιού είναι ακόμη ένα φορτίο για το βεβαρημένο πρόγραμμά τους. Σίγουρα πιθανόν να επηρεάζει τον τρόπο εργασίας τους. Όμως η επένδυση αυτή σε χρόνο πρέπει να γίνει λόγω των ευεργετημάτων που προκύπτουν για όλη τη ζωή του παιδιού.
Οι γονείς θα πρέπει επιπρόσθετα να μιλούν με τους προπονητές του παιδιού τους, να βλέπουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο αθλείται το παιδί τους και να βλέπουν και τα άλλα παιδιά που είναι με το δικό τους παιδί.
Οι συνομιλίες και η ανταλλαγή απόψεων με τον προπονητή του παιδιού και με τους άλλους γονείς αποβαίνουν πολύ χρήσιμες και εποικοδομητικές για τη συνέχιση και οργάνωση των δραστηριοτήτων των παιδιών.
Η συμμετοχή των παιδιών σε αθλήματα, η τακτική προπόνησή τους, η ομάδα μέσα στην οποία θα μάθουν να λειτουργούν κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποτελούν όλα μαζί, μια σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών, του καπνίσματος και άλλων κακών συνηθειών που μπορούν να επικρατήσουν σε παιδιά που είναι αδρανή.
Αναμφίβολα η ενεργός συμμετοχή των γονιών σε όλες τις πτυχές της ζωής των παιδιών τους έχει πρωταρχική σημασία.
Τα μαθήματα που μπορούν οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους με την ευκαιρία των καταστάσεων που προκύπτουν από τη συμμετοχή τους σε αθλήματα και σε σπορ αποβαίνουν πολύτιμα για τα παιδιά όταν θα ενηλικιωθούν.
Ποιοι γνωρίζουν καλύτερα τα παιδιά, οι δάσκαλοι ή οι γονείς τους;
Πολλοί πιστεύουν ότι οι δάσκαλοι βρίσκονται σε καλύτερη θέση για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς των παιδιών σχολικής ηλικίας.
Το βασικό επιχείρημα για αυτή τη θέση, είναι το ότι οι δάσκαλοι μπορούν να κρίνουν και να συγκρίνουν καλύτερα ένα παιδί με συνομήλικους του, επειδή αυτοί είναι συνεχώς σε επαφή με μεγαλύτερες ομάδες παιδιών.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Βιργινίας μας δίνουν μια πιο αναλυτική εικόνα του τι συμβαίνει. Οι γονείς είναι καλύτεροι στην αξιολόγηση της συναισθηματικής κατάστασης των παιδιών τους ενώ οι δάσκαλοι είναι καλύτεροι στην αξιολόγηση των κακών συμπεριφορών των παιδιών.
Σε έρευνα με 562 παιδιά σχολικής ηλικίας που διήρκεσε 15 χρόνια, οι ερευνητές κατέγραφαν την εκτίμηση που έδιναν οι γονείς των παιδιών και οι δάσκαλοι τους. Χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια τα οποία μεταξύ άλλων αξιολογούσαν μέχρι και 96 διάφορες πτυχές της συμπεριφοράς των παιδιών.
Υπήρχαν διαφορές στις εκτιμήσεις που έδιναν ο πατέρας, η μητέρα και οι δάσκαλοι αναφορικά με τη συμπεριφορά ενός παιδιού. Οι ερευνητές προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν ποια από τις αξιολογήσεις αυτές ήταν η ορθότερη χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους που αναπτύχθηκαν ειδικά για το σκοπό αυτό.
Διαπίστωσαν ότι οι εκτιμήσεις των γονιών ήσαν καλύτερες σε ότι αφορούσε στη συναισθηματική συμπεριφορά των παιδιών τους σε τομείς όπως το άγχος, η μοναξιά, η λύπη και οι σωματικές ενοχλήσεις, πραγματικές ή όχι. Οι γονείς καταλαβαίνουν καλύτερα τα παιδιά τους σε συμπεριφορές που αυτά εσωτερικεύουν.Αντίθετα οι δάσκαλοι των παιδιών είναι σε θέση να εκτιμούν καλύτερα συμπεριφορές που εξωτερικεύουν τα παιδιά όπως επιθετικότητα και εγκληματικότητα. Συγκεκριμένα μπορούσαν να αξιολογούν καλύτερα τα παιδιά όταν συζητούσαν σε διαφωνίες, όταν πείραζαν άλλα παιδιά, σε συμπεριφορές απειλών, ψεμάτων και βρισιών.
Στην έκφραση των συμπεριφορών αυτού του είδους, υπάρχει πιθανόν γονικός επηρεασμός. Δηλαδή τα παιδιά μπορεί να έβλεπαν του γονείς τους να κάνουν ανάλογα πράγματα και από εκείνους έμαθαν να συμπεριφέρονται έτσι. Έτσι οι γονείς μπορεί να μην εκτιμούν με την ίδια αυστηρότητα όπως οι δάσκαλοι τις εν λόγω συμπεριφορές.
Βασικά βλέπουμε ότι για τη σωστή αξιολόγηση και αναγνώριση πιθανών προβλημάτων που παρουσιάζει ένα παιδί, είναι απαραίτητη όχι μόνο η γονική εκτίμηση αλλά και αυτή των εκπαιδευτικών του.
Η ορθή αυτή πληροφόρηση από τις δύο εν λόγω σημαντικές πηγές, επιτρέπει την καλύτερη βοήθεια για την παροχή της κατάλληλης καθοδήγησης και συμβουλευτικής προσέγγισης σε παιδιά που παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς ή άλλα σε σχέση με τη κοινωνικότητα και την εκπαίδευση τους.
Η τηλεόραση: Πώς επηρεάζει τους βαθμούς των παιδιών στο σχολείο;11-10-2006
Οι βαθμοί που παίρνουν τα παιδιά στο σχολείο, επηρεάζονται αρνητικά από το χρόνο που κοιτάζουν τηλεόραση κατά τις μέρες που έχουν σχολείο και από το περιεχόμενο που παρακολουθούν.
Την ίδια αρνητική επίδραση στους βαθμούς των παιδιών, έχουν οι ώρες που αφιερώνουν και για τα παιγνίδια βίντεο.
Ο χρόνος που κοιτάζουν τηλεόραση τα παιδιά κατά το Σαββατοκύριακο, δεν επηρεάζει τους βαθμούς τους εκτός εάν αυτός ξεπερνά τις 4 ώρες κάθε μέρα.
Τα παιδιά που κοιτάζουν έργα που είναι ακατάλληλα για την ηλικία τους, με βίαιο περιεχόμενο ή ζώνης ενηλίκων, έχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο να παίρνουν χαμηλότερους βαθμούς στο σχολείο.
Τα συμπεράσματα αυτά προέκυψαν από έρευνα σε 4.508 παιδιά και έφηβους σχολείων μέσης εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στόχος ήταν να διευκρινιστεί η επίδραση στους βαθμούς που έπαιρναν τα παιδιά στο σχολείο του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης, του περιεχομένου που έβλεπαν και του χρόνου που περνούσαν παίζοντας παιγνίδια βίντεο.
Η εργασία αυτή προσθέτει στα δεδομένα που τεκμηριώνουν τις αρνητικές επιδράσεις που μπορούν να έχουν η τηλεόραση, οι ταινίες και τα ηλεκτρονικά παιγνίδια στις διαπροσωπικές δεξιότητες, στο χρόνο προσοχής και στη γενική υγεία των παιδιών και εφήβων. Ο υπερβολικός χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης σχετίστηκε με την παχυσαρκία στα παιδιά, τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις και την αυξημένη επιθετικότητα.
Είναι λοιπόν επιτακτικό οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να θυμούνται πάντοτε τους εν λόγω κινδύνους, να είναι προσεκτικοί στο πόσο χρόνο αφιερώνουν τα παιδιά στην τηλεόραση, στα ηλεκτρονικά παιγνίδια και πολύ σημαντικό στο είδος των προγραμμάτων και ταινιών που κοιτάζουν.
Η Αμερικανική Εταιρεία Παιδιατρικής, συστήνει ότι οι γονείς δεν πρέπει να επιτρέπουν στα παιδιά τους να βλέπουν περισσότερο από 1 ώρα τηλεόρασης κατά τις μέρες που έχουν σχολείο. Στην ώρα αυτή πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και ο χρόνος που τα παιδιά παίζουν ηλεκτρονικά παιγνίδια τύπου βίντεο.
Ταυτόχρονα οι γονείς είναι απαραίτητο να μην επιτρέπουν την παρακολούθηση από τα παιδιά τους περιεχομένου και ταινιών στην τηλεόραση ή αλλού, τα οποία να είναι ακατάλληλα για την ηλικία τους, που έχουν σκηνές βίας ή με σκηνές σεξουαλικού χαρακτήρα μόνο για ενήλικες.
Μια ζωή χωρίς τηλεόραση είναι αδύνατη. Όμως είναι δυνατόν να ληφθούν μέτρα για την καλύτερη δυνατή χρήση της από τα παιδιά και την οικογένεια με στόχο τη βελτίωση των βαθμών των παιδιών στο σχολείο και την καλύτερη λειτουργία της οικογένειας.
Μερικές απλές εισηγήσεις προς τους γονείς μπορούν να βοηθούν:
Ελέγχετε το τι βλέπουν τα παιδιά σας στην τηλεόραση
Χρησιμοποιείτε ασφαλιστικές δικλείδες και κώδικες για να μη βλέπουν περιεχόμενο ακατάλληλο για την ηλικία τους, βίαιο ή με σεξ
Στις μέρες που τα παιδιά έχουν σχολείο, μην τα αφήνετε να βλέπουν περισσότερο από 1 ώρα ημερησίως
Προσπαθείτε η τηλεόραση να χρησιμοποιείται κυρίως για ειδικές περιπτώσεις όπως για παράδειγμα το Σαββατοκύριακο
Μην δίνετε περισσότερο χρόνο παρακολούθησης στα παιδιά σας ως αμοιβή για κάτι καλό που έχουν κάνει. Αντίθετα δοκιμάστε να τους χαρίσετε ένα καινούργιο βιβλίο ή προσφέρετε τους κάτι άλλο ή ακόμη προσφέρετε τους ένα ξεχωριστό δείπνο
Μην αφήνετε ποτέ τα παιδιά σας να βλέπουν τηλεόραση ενώ κάνουν τα μαθήματα τους
Μην βάζετε τηλεοράσεις στα δωμάτια των παιδιών σας
Τα Σαββατοκύριακα, αντί να κοιτάζετε τηλεόραση ή ταινίες μαζί με τα παιδιά σας, προσπαθείτε να κάνετε πιο εποικοδομητικές δραστηριότητες όπως για παράδειγμα να παίξετε ένα καινούργιο παιγνίδι ή κατασκευάστε κάτι μαζί τους
Ακολουθείτε προσεκτικά τις συστάσεις για την ηλικία που δίνονται για τις ταινίες και τα παιγνίδια βίντεο. Εάν είναι δυνατό, είναι ακόμη καλύτερα να βλέπετε εσείς οι ίδιοι, από πριν το περιεχόμενο
Περιορίστε όσο περισσότερο μπορείτε την παρακολούθηση από τα παιδιά σας, περιεχομένου με βίαιο χαρακτήρα, απρεπή προφορικό ή γραπτό λόγο, σκηνές σεξ, χρήσης ναρκωτικών, καπνίσματος και ναρκωτικών
Είναι πολύ χρήσιμο να κοιτάζετε προγράμματα και ταινίες μαζί με τα παιδιά σας. Μιλήστε μαζί τους για θέματα που προκύπτουν από τις ταινίες, προγράμματα και διαφημίσεις που βλέπετε μαζί τους. Απαντάτε τις ερωτήσεις τους και ανοίγετε συζητήσεις μαζί τους για ζητήματα που προκύπτουν και που θεωρείτε σημαντικά για την ενημέρωση και εκπαίδευση των παιδιών σας
Ενθαρρύνετε την παρακολούθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και άλλων, κατάλληλων για την ηλικία τους
Είναι γεγονός ότι πρέπει να αναμένουμε όλο και περισσότερες εισηγήσεις από τους ειδικούς και τις αρμόδιες αρχές για το χρόνο και την ποιότητα του περιεχομένου στα μέσα μαζικής επικοινωνίας συμπεριλαμβανομένου και του διαδικτύου.
Η έξυπνη χρήση της τηλεόρασης μπορεί να προσφέρει ψυχαγωγία, εκπαίδευση και ενημέρωση. Εναπόκειται στους γονείς να βάζουν τις σωστές βάσεις για να επιτυγχάνονται οι στόχοι αυτοί χωρίς να επηρεάζονται αρνητικά οι βαθμοί των παιδιών στο σχολείο.
Ο στόχος είναι ο περιορισμός του χρόνου που αφιερώνουν τα παιδιά σε μη εποικοδομητικές δραστηριότητες που έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική τους υγεία όπως επίσης και στις επιδόσεις τους στο σχολείο. Παράλληλα είναι επιτακτική η προστασία τους από μη ασφαλές περιεχόμενο που δυστυχώς προσφέρεται σχεδόν ανεξέλεγκτα από πολλά μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Ακμή: Θεραπεία με αντιβιοτικά και τοπικά φάρμακα
Η ακμή σοβαρής μορφής, είναι ασθένεια που υποτροπιάζει συχνά και χρειάζεται αντιμετώπιση με συνδυασμό αντιβιοτικών και τοπικών θεραπειών.
Λόγω των υποτροπών της νόσου, σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλεται για να αποτρέπονται, να δίνεται μια θεραπεία συντήρησης. Όμως η μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών, μπορεί να προκαλεί προβλήματα όπως μειωμένη ευαισθησία και ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά των βακτηριδίων.
Λόγω του κινδύνου ανάπτυξης ανθεκτικών στελεχών βακτηριδίων, συστήνεται τα αντιβιοτικά να χρησιμοποιούνται αυστηρά μόνο όταν και για όσο χρειάζονται. Οι τοπικές θεραπείες με γέλη ρετινοειδών ουσιών όπως η ανταπαλένη και ταζαροτένη, φαίνονται να είναι χρήσιμες τόσο για την αρχική φάση της αγωγής όσο και για τη θεραπεία συντήρησης της ακμής σοβαρής μορφής.
Οι τοπικές θεραπείες μπορούν μόνες τους, να προσφέρουν σημαντικό έλεγχο και ανακούφιση μακροχρόνια, σε ασθενείς που πάσχουν από ακμή.
Το σημαντικό αυτό συμπέρασμα προκύπτει από δύο πρόσφατες έρευνες που δείχνουν ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία για ακμή με συνδυασμό αντιβιοτικών από το στόμα και τοπική γέλη, μπορούν μετά από μερικούς μήνες θεραπείας με αντιβιοτικά, να τα σταματήσουν και να συνεχίσουν μόνο με την τοπική θεραπεία.
Στην πρώτη θεραπευτική δοκιμή σε 253 ασθενείς με σοβαρής μορφής ακμή, έλαβαν θεραπεία είτε με αντιβιοτικό μόνο (δοξυκυκλίνη) είτε αντιβιοτικό μαζί με την τοπική γέλη ανταπαλένη (adapalene 0,1%). Μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων τους, σταμάτησαν να παίρνουν το αντιβιοτικό.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν τους ασθενείς στις 4, 8, 12 και 16 εβδομάδες. Διαπίστωσαν ότι 75% από τους ασθενείς που συνέχισαν την τοπική θεραπεία με τη γέλη ανταπαλένης, διατήρησαν τη βελτίωση που είχε επιτευχθεί με τη διπλή θεραπεία.
Αντίθετα από τους ασθενείς που διέκοψαν τόσο το αντιβιοτικό όσο και την τοπική θεραπεία, μόνο 54% διατήρησαν τα καλά αποτελέσματα της διπλής θεραπείας.
Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι η συνεχιζόμενη θεραπεία με τοπική γέλη ανταπαλένης 0,1% είναι ευεργετική ως θεραπεία συντήρησης μετά από τη διακοπή της αντιβίωσης.
Η δεύτερη έρευνα εξέτασε τις επιδράσεις μιας δεύτερη τοπικής γέλης για την ακμή που περιέχει την ουσία ταζαροτένη (tazarotene 0,1%) σε ασθενείς με ακμή μέτριου ως σοβαρού βαθμού. Οι ασθενείς έλαβαν ταζαροτένη μαζί με ένα αντιβιοτικό (μινοκυκλίνη) για διάρκεια 12 εβδομάδων.
Σε εκείνους που υπήρξε βελτίωση του δέρματος, χορηγήθηκε με τυχαιοποιημένο τρόπο μια από τις ακόλουθες 3 θεραπείες: Ταζαροτένη μαζί με εικονικό φάρμακο (πλασέμπο), αντιβιοτικό μαζί με γέλη που περιείχε μόνο εικονικό φάρμακο, ταζαροτένη μαζί με αντιβιοτικό για ακόμη 12 εβδομάδες.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρχε ουσιαστική διαφορά μεταξύ των 3 θεραπειών που έλαβαν οι ομάδες των ασθενών.
Η γέλη ταζαροτένης 0,1% από μόνη της ήταν σε θέση να προσφέρει διατήρηση των αποτελεσμάτων της διπλής θεραπείας (μινοκυκλίνη και ταζαροτένη) και θα μπορούσε να χρησιμοποιείται ως μονοθεραπεία για τη θεραπεία συντήρησης περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο τη χορήγηση των αντιβιοτικών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές τα πρόσφατα αυτά δεδομένα, είναι σημαντικά, διότι δείχνουν ότι η μακροχρόνια χορήγηση αντιβιοτικών δεν φαίνεται να είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική θεραπεία της ακμής.
Η τοπική θεραπεία με γέλη ρετινοειδών ουσιών όπως η ανταπαλένη και ταζαροτένη, μπορούν να είναι χρήσιμες ως θεραπείες συντήρησης για ασθενείς με ακμή.
Έτσι μπορεί να περιορίζεται η χορήγηση αντιβιοτικών, γεγονός το οποίο είναι επιθυμητό δεδομένης της συνεχούς εμφάνισης στελεχών των βακτηριδίων που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
Οι καβγάδες των γονιών και η επίδραση τους στα παιδιά.
Την επόμενη φορά που θα μπείτε σε μια διαδικασία θυμού, λογομαχίας, φιλονικίας ή καβγά με τον ή τη σύζυγο σας, σκεφτείτε τις επιδράσεις που θα έχει η συμπεριφορά σας στο παιδί σας.
Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς χειρίζονται τις καθημερινές συζυγικές δυσκολίες και διαφορές, έχουν μεγάλη επίδραση στη μελλοντική συναισθηματική εξέλιξη και προσαρμογή στην κοινωνία των παιδιών τους.
Όταν η σχέση μεταξύ των δύο γονιών λειτουργεί καλά, το παιδί κερδίζει μια ισχυρή συναισθηματική ασφάλεια. Αυτή είναι απαραίτητη για να μπορέσει το παιδί να εξερευνήσει τους άλλους ανθρώπους και να δημιουργήσει σχέσεις μαζί τους.
Αντίθετα όταν η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού διαβρώνεται από καταστροφικές διαμάχες των γονιών, το παιδί χάνει την εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση του. Διστάζει να προχωρήσει μπροστά ή προχωρά με απορρυθμισμένο τρόπο. Δυσκολεύεται να στηριχθεί στον εαυτό του ή να βρει στήριξη σε σχέσεις με άλλους.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα που πρέπει να προβληματίσουν τους γονείς, προέκυψαν από δύο πρόσφατες έρευνες από το πανεπιστήμιο του Rochester και του Καθολικού πανεπιστημίου της Αμερικής στην Ουάσινγκτον.
Συνοπτικά τα ευρήματα των δύο αυτών ερευνών ήταν τα ακόλουθα:
Ακόμη και οι διαμάχες των γονιών σε μικρή κλίμακα, είναι σε θέση να προκαλούν καταστροφή στη ζωή των παιδιών, προβλήματα στον ύπνο τους, αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή τους ζωή όπως συναισθηματικά ανασφάλεια, δυσκολίες προσαρμογής συμπεριλαμβανόμενων κατάθλιψης, άγχους και προβλημάτων συμπεριφοράς
Τα ξεσπάσματα θυμού, τα μειωτικά σχόλια, η λεκτική εχθρότητα, οι προσωπικές προσβολές μεταξύ των δύο γονέων, έστω και σε μέτριες ποσότητες, διαταράσσουν ποιοτικά και ποσοτικά, τον ύπνο των παιδιών. Βρέθηκε ότι σε οικογένειες με μέτριας έως σοβαρής κλίμακας συγκρούσεις, τα παιδιά χάνουν τουλάχιστον 30 λεπτά του ύπνου τους κάθε βράδυ. Αυτό μπορεί να μην φαίνεται πολύ. Επειδή όμως τα λεπτά αυτά κατανέμονται καθόλη τη διάρκεια της νύχτας, τα παιδιά μπορεί να χάνουν σημαντικά στάδια του ύπνου που τους προσφέρουν την αναγκαία αναζωογόνηση. Το αποτέλεσμα είναι ότι την επόμενη μέρα, τα παιδιά είναι ευερέθιστα, κουρασμένα και παρουσιάζουν και άλλα προβλήματα
Τα παιδιά θλίβονται και καταπονούνται ακόμη και όταν οι γονείς τους εκφράζουν ο ένας προς τον άλλο, σιωπηλά την εχθρότητα μεταξύ τους με την ελπίδα ότι τα παιδιά δεν θα το αντιληφθούν. Τα παιδιά είναι σε θέση να αναγνωρίζουν όταν οι γονείς τους δεν είναι καλά μεταξύ τους
Όταν οι γονείς είναι εχθρικοί ή απαθείς μεταξύ τους, τα παιδιά υποφέρουν από συναισθηματικές δυσκολίες. Τα παιδιά, διαχρονικά δεν συνηθίζουν στη διαμάχη των γονιών τους αλλά υποφέρουν πάντοτε χωρίς μείωση
Στις περιπτώσεις που υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ των γονέων και τα παιδιά ήσαν ενήμερα, η επίλυση των προβλημάτων με θετικό τρόπο, συμβιβασμούς, αγάπη και αλληλοκατανόηση, είχε ευνοϊκή επίδραση στη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών
Με βάση τα σοβαρά αυτά στοιχεία, τι πρέπει να κάνουν οι γονείς;
Αρχικά είναι απαραίτητο να κατανοούν και να έχουν συνεχώς στο μυαλό τους τις επιδράσεις της δικής τους συμπεριφοράς στην συναισθηματική εξέλιξη των παιδιών τους
Είναι επίσης επιτακτικό, για το καλό των παιδιών τους, να κρατούν μακριά από αυτά, οποιαδήποτε σύγκρουση που δυνατόν να υπάρξει μεταξύ τους
Εάν μια διαμάχη μεταξύ των γονιών γίνεται αντιληπτή από τα παιδιά τα οποία τη βιώνουν, η πιθανή επίλυση της με συμβιβασμό, κατανόηση και αγάπη, είναι καλό να γίνει με την παρουσία των παιδιών ή τουλάχιστον αυτά να ενημερώνονται. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο αυξάνει τη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών.
Δυστυχώς τόσο οι γονείς όσο και οι επαγγελματίες της υγείας δεν είναι τόσο καλοί γνώστες της πολύ μεγάλης σημασίας που έχουν οι συζυγικές συγκρούσεις στη συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Πολύ λίγοι γνωρίζουν πόσο στενά συνδεδεμένα είναι η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού με την ποιότητα των σχέσεων των γονιών του.
Πιστεύουμε ότι οι γνώσεις που μας προσφέρουν οι δύο εργασίες που σας παρουσιάζουμε, αποτελούν ένα ισχυρό μήνυμα προς τους γονείς στους οποίους συστήνεται να μάθουν να χειρίζονται τις διαφορές και συγκρούσεις που έχουν μεταξύ τους, με εποικοδομητικό τρόπο για το καλό των παιδιών τους αλλά και για τη δική τους αρμονική εξέλιξη.
Πως θα γίνετε καλύτεροι φίλοι με τα παιδιά σας εφηβικής ηλικίας.
Η επικοινωνία μεταξύ γονιών και εφήβων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.
Το μεταβατικό στάδιο που περνούν τα παιδιά, οι ορμονικές αλλαγές που κατακλύζουν το σώμα τους, οι ανησυχίες και οι προτεραιότητες τους έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις των γονιών τους.
Πράγματι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία να αλλάζουν και πρέπει να συνηθίσουν τη νέα πραγματικότητα της πορείας προς ανεξαρτικοποίηση των παιδιών τους. Συχνά δεν είναι προετοιμασμένοι για να κατανοούν και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των εφήβων τους.
Το υπερφορτωμένο πρόγραμμα καθημερινών δραστηριοτήτων που έχουν συνήθως οι γονείς, δεν διευκολύνει την επικοινωνία με τα παιδιά στην εφηβική ηλικία.
Η απουσία γνώσεων και προετοιμασίας για την αντιμετώπιση των εφηβικών προβλημάτων και εξάρσεων από την μια και η εφηβική δυναμικότητα και αμφισβήτηση από την άλλη, θέτουν τις προϋποθέσεις για δύσκολες σχέσεις και δυσάρεστες καταστάσεις στο οικογενειακό περιβάλλον.
Πρέπει όμως να είναι έτσι;
Τι μπορεί να γίνεται για να βελτιώνονται οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών εφηβικής ηλικίας;
Σίγουρα δεν υπάρχει μια μαγική λύση για το ζήτημα. Υπάρχουν όμως τρόποι προσέγγισης που καλλιεργούν την επικοινωνία, αυξάνουν την εμπιστοσύνη, καλλιεργούν το σεβασμό και μπορούν διαχρονικά να κτίζουν καλύτερες και πιο καρποφόρες σχέσεις γονιών και παιδιών εφηβικής ηλικίας.
Ο θεμέλιος λίθος της προσέγγισης αυτής, είναι η θέληση από τους γονείς να οδηγήσουν τη σχέση τους με το παιδί τους σε μια μακροχρόνια εποικοδομητική αλληλεπίδραση, ωφέλιμη για όλους.
Οι γονείς πρέπει να αφιερώνουν χρόνο για αυτό. Δεν μπορούν να το πετύχουν εάν η καλλιέργεια της σχέσης τους με το παιδί τους, θα είναι απλά ένα κομμάτι προς ταχεία διεκπεραίωση του βαρυφορτωμένου προγράμματος τους.
Χρειάζονται κόπος και προσπάθειες για να κερδίσουν οι γονείς την εμπιστοσύνη των εφήβων τους. Η συνέπεια και η ειλικρίνεια είναι απαραίτητες προϋποθέσεις και από τους δύο, γονείς και εφήβους, για να δημιουργηθεί ισχυρή εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Όσα διαμείβονται μεταξύ του γονιού και του έφηβου, δεν πρέπει να μεταφέρονται σε άλλους. Αυτό όταν το νιώθει ο έφηβος, θα έχει μεγαλύτερη ευκολία να λέει στους γονείς του, το τι νιώθει, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς του.
Τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι οι γονείς τους είναι έμπιστοι τους και ότι χειρίζονται με ευθύνη και σεβασμό οτιδήποτε τους λένε.
Η προσεκτική ακρόαση είναι ακρογωνιαίος λίθος της καλής επικοινωνίας. Εάν οι γονείς κάνουν ταυτόχρονα και άλλα πράγματα ενώ τους μιλάνε οι έφηβοι τους, δίνεται η εντύπωση ότι η επικοινωνία και η συνομιλία στη συγκεκριμένη στιγμή είναι υποβαθμισμένη.
Οι έφηβοι όταν μιλούν για τα προβλήματα τους στους γονείς, χρειάζονται προσοχή. Εάν οι γονείς θέλουν να γίνουν καλύτεροι φίλοι με τα παιδιά τους, είναι απαραίτητο να τους προσφέρουν την προσοχή αυτή.
Παράλληλα όταν τους μιλούν είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούν τον ίδιο τρόπο, προσοχή και φρασεολογία όπως όταν μιλούν με ενήλικες. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να ξεχνούν ότι έχουν να κάνουν με παιδιά.
Με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά θα αισθάνονται πιο υπεύθυνα και ικανοποιείται η ενδόμυχη απαίτηση τους για αναγνώριση των αναγκών τους στην πορεία τους προς την ενηλικίωση.
Οι ερωτήσεις προς τα παιδιά δεν πρέπει να γίνονται με τρόπο ανάκρισης. Οι γονείς μπορούν να μάθουν σχεδόν ότι θέλουν από τα παιδιά φτάνει να τα προσεγγίζουν με υπομονή και ήπιο τρόπο.
Εδώ ο χρόνος είναι σημαντικός. Με την καλοσύνη και την ηπιότητα, το παιδί θα θέλει να πει τις σκέψεις του. Όμως πρέπει να νιώθει ότι αυτά που θα εκμυστηρευτεί θα ακουστούν με προσοχή και ιδιαίτερα σημαντικό, θα δοθεί χρόνος για την κατανόηση και την επικοινωνία.
Η επικριτική προσέγγιση δεν βοηθά. Το να τους πουν οι γονείς "είδες τι σου έλεγα" ή "στο είχα πει ότι αυτό θα συνέβαινε" ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια αποτυχία ή δυσάρεστη εξέλιξη, βάζει τα παιδιά σε αμυντική θέση. Την επόμενη φορά, θα είναι λιγότερο πρόθυμα να συμμεριστούν τους προβληματισμούς τους.
Ο προσδιορισμός του επιθυμητού αποτελέσματος, είναι μια πρωταρχική πτυχή για την επίλυση κάθε προβλήματος. Οι γονείς πρέπει να βοηθούν το παιδί τους στην τοποθέτηση στόχων και των επιθυμητών αποτελεσμάτων.
Η αποφυγή τοποθέτησης κανόνων, βοηθά στην εποικοδομητική σχέση. Είναι προτιμότερο να ορίζονται και να συμφωνούνται κοινά αποδεκτές κατευθυντήριες γραμμές. Οι γονείς στα όρια αυτών που θεωρούν ορθά, μαζί με τη συμβολή των εφήβων τους, βάζοντας τέτοιες κατευθυντήριες γραμμές, επιτυγχάνουν τη συναίνεση για την επίτευξη των επιθυμητών.
Βέβαια, όπως οποιαδήποτε σχεση, έτσι και η σχέση γονιών και εφήβων, θέλει χρόνο για να καλλιεργείται και να διατηρείται. Βασικά οι γονείς πρέπει να κάνουν με τους έφηβους τους, αυτά που κάνουν και με τους καλύτερους τους φίλους.
Τελειώνοντας θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε γονιός, έχει μέσα του και παιδικά αισθήματα. Τα αισθήματα αυτά μας κάνουν να απολαμβάνουμε τη ζωή.
Έτσι είναι καλό όταν είμαστε με τα παιδιά μας να αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, να ζούμε τις στιγμές αυτές δημιουργικά και ευχάριστα.
Το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερες σχέσεις μαζί τους για όλη τη ζωή.
Πώς να μιλάτε στα παιδιά σας για θέματα που αφορούν το σεξ.
Είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς να μιλούν, να διαφωτίζουν και να επιμορφώνουν τα παιδιά τους για θέματα που αφορούν την αγάπη, την οικειότητα και το σεξ.
Ο ρόλος των γονιών για τα ευαίσθητα αυτά θέματα είναι πρωταρχικός διότι μπορούν δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες να περάσουν προς τα παιδιά τους τα σωστά μηνύματα που θα τα βοηθήσουν και θα τα προστατεύουν για ολόκληρη τη ζωή.
Όμως, είναι πράγματι γεγονός, ότι πολλοί γονείς δεν νιώθουν άνετα να μιλούν για τα θέματα αυτά και έτσι αποφεύγουν ή αναβάλλουν μια τέτοια συζήτηση με τα παιδιά τους.
Κάθε χρόνο έχει υπολογιστεί ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, 3 εκατομμύρια έφηβοι μολύνονται με σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες. Επίσης, κάθε χρόνο, ένα εκατομμύριο κορίτσια στην εφηβική ηλικία μένουν έγκυοι.
Τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται πληροφόρηση και καθοδήγηση από τους γονείς τους για να πάρουν τις ορθές και υγιείς αποφάσεις σχετικά με τη σεξουαλική τους συμπεριφορά. Τα όσα βλέπουν και ακούν στο σύγχρονο περιβάλλον που ζούμε τους προκαλούν σύγχυση, υπερβολικές εντυπώσεις και ερεθισμούς.
Η συζήτηση για θέματα σχετικά με το σεξ μπορεί να είναι δύσκολη για τους γονείς και για τα παιδιά. Οι γονείς όμως πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανάγκες πληροφόρησης και περιέργειας των παιδιών τους. Ανάλογα με το επίπεδο αυτής της ανάγκης και ζήτησης πρέπει να προσφέρουν όση πληροφόρηση χρειάζεται το παιδί τους.Σε αρκετές περιπτώσεις είναι χρήσιμο οι γονείς να ζητούν συμβουλές από τους γιατρούς, τους παιδίατρους, τους ψυχολόγους, ανθρώπους της εκκλησίας όπως τους κληρικούς και άλλους ειδικούς. Ειδικά βοηθήματα όπως βιβλία ή σχεδιαγράμματα μπορούν να βοηθήσουν την επικοινωνία και την κατανόηση.
Τα παιδιά έχουν διαφορετικά επίπεδα περιέργειας και κατανόησης και αυτό εξαρτάται από την ηλικία τους και από το επίπεδο ωρίμανσης τους. Όσο μεγαλώνουν σε ηλικία τα παιδιά τόσο πιο συχνά θα ερωτούν λεπτομέρειες για το σεξ. Αρκετά παιδιά έχουν το δικό τους λεξιλόγιο για θέματα του σεξ. Είναι σημαντικό οι γονείς να βρούνε τις λέξεις που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους και με τις οποίες αυτά νιώθουν άνετα. Μιλώντας με αυτό τον τρόπο η συζήτηση γίνεται πιο εύκολη.
Ένα πεντάχρονο παιδί θα είναι ευχαριστημένο με απλές απαντήσεις, όπως για παράδειγμα την απλή ερμηνεία ότι τα παιδιά δημιουργούνται από ένα σπόρο ο οποίος μεγαλώνει σε ειδικό χώρο μέσα στη μητέρα του. Αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας του βοηθά με το δικό του σπόρο, τον οποίον συνδυάζει με αυτόν της μητέρας του και έτσι το παιδί αρχίζει να μεγαλώνει.
Ένα οκτάχρονο παιδί μπορεί να χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις. Μπορεί να θέλει να μάθει πώς φθάνει ο σπόρος του πατέρα του στον σπόρο της μητέρας του.
Οι γονείς σε τέτοια περίπτωση μπορούν να θέλουν να πουν ότι ο σπόρος του πατέρα που ονομάζεται σπερματοζωάριο προέρχεται από το πέος του και ότι συνενώνεται με τον σπόρο της μητέρας που ονομάζεται ωάριο μέσα στη μήτρα της. Μετά, το βρέφος αφού δημιουργηθεί, μεγαλώνει μέσα στην ασφάλεια της μήτρας της μητέρας για 9 μήνες μέχρι που να δυναμώσει αρκετά για να γεννηθεί.
Ένα εντεκάχρονο παιδί μπορεί να θέλει να μάθει περισσότερα. Σε τέτοια περίπτωση οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν εξηγώντας πως ένας άνδρας και μια γυναίκα ερωτεύονται και πως μπορεί να αποφασίσουν μετά να έχουν μεταξύ τους μια σεξουαλική σχέση.
Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μιλούν και να τονίζουν τις ευθύνες και τις συνέπειες που έρχονται μαζί με μια σεξουαλικά ενεργό ζωή. Η εγκυμοσύνη, οι σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες και τα αισθήματα σχετικά με το σεξ είναι σημαντικά θέματα που πρέπει να αναπτυχθούν.
Όταν οι γονείς μιλούν στα παιδιά τους για τα θέματα αυτά, τα βοηθούν να πάρουν τις αποφάσεις που είναι οι πιο κατάλληλες γι' αυτά χωρίς να νιώθουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι προτού να είναι έτοιμα. Βοηθώντας τα παιδιά να καταλάβουν ότι οι αποφάσεις αυτές για να γίνουν χρειάζονται ωριμότητα και υπευθυνότητα, αυξάνονται οι πιθανότητες ότι τα παιδιά θα κάνουν τις σωστές επιλογές.
Οι έφηβοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και ανάγκες. Αντιλαμβάνονται και τοποθετούν τον έρωτα και το σεξ μέσα στα πλαίσια των σχέσεων των συναντήσεων και γνωριμιών.
Μπορεί να χρειαστούν βοήθεια σε θέματα που έχουν σχέση με την ένταση των δικών τους αισθημάτων που έχουν σχέση με το σεξ. Μπορεί ακόμη να χρειάζονται βοήθεια διότι υπάρχει σύγχυση μέσα τους για την σεξουαλική τους ταυτότητα ή ακόμη για για την σεξουαλική τους συμπεριφορά σε μια σχέση.
Ενδιαφέροντα και ανησυχίες σχετικά με τον αυνανισμό, την περίοδο, την αντισύλληψη, την εγκυμοσύνη, και τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες είναι πολύ συχνές στην εφηβική ηλικία. Αρκετοί έφηβοι έχουν και αγωνίες και εσωτερικές διαμάχες σχετικά με την οικογένεια, την θρησκεία και άλλες πολιτιστικές αξίες.
Η ανοικτή επικοινωνία και συζήτηση με τους γονείς όπως επίσης και η παροχή σωστής πληροφόρησης αυξάνει τις πιθανότητες ότι οι έφηβοι θα αναβάλουν τη σεξουαλική επαφή και θα χρησιμοποιήσουν τις κατάλληλες μεθόδους αντισύλληψης όταν θα αρχίσουν την σεξουαλική τους ζωή.
'Oταν οι γονείς μιλούν με τα παιδιά ή τους έφηβους τους, είναι σε αρκετές περιπτώσεις βοηθητικό, να κάνουν τα ακόλουθα:
-πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να μιλούν και να κάνουν ερωτήσεις
-να επιδιώκουν να διατηρείται μια ήσυχη ατμόσφαιρα, χωρίς διάθεση άσκησης κριτικής για να μπορεί να γίνεται μια εποικοδομητική συζήτηση
-πρέπει να χρησιμοποιούν λέξεις κατανοητές και εύκολες
-πρέπει οι γονείς να καταβάλουν προσπάθεια για να μπορέσουν να υπολογίσουν το επίπεδο γνώσεων και κατανόησης του παιδιού τους
-είναι καλό να διατηρείται κατά την διάρκεια των συζητήσεων αυτών μια εύθυμη διάθεση και οι γονείς να μην διστάζουν να μιλάνε και για τις δικές τους δυσκολίες να μιλούν για τα θέματα αυτά
-πρέπει οι γονείς να συσχετίζουν την έννοια του σεξ με την αγάπη, την οικειότητα, το αίσθημα φροντίδας και σεβασμού και για το ίδιο το άτομο αλλά και για το σύντροφο του
-πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια στην έκφραση των απόψεων του καθενός για θέματα που αφορούν τις αξίες και τις ανησυχίες
-είναι σημαντικό να τονίζεται στις συζητήσεις η σημασία των ευθυνών που προκύπτουν από τις επιλογές και τις αποφάσεις
-οι γονείς πρέπει να βοηθούν τα παιδιά τους να κατανοούν σωστά τα υπέρ και τα κατά των επιλογών τους
Οι πολύτιμες πληροφορίες και οδηγίες που σας κοινοποιούμε σήμερα προέρχονται από το American Academy of Child and Adolescent Psychiatry.
Συμπερασματικά θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η ανάπτυξη ενός ανοικτού, ειλικρινούς και συνεχούς διαλόγου μεταξύ των γονιών και των παιδιών τους, για τα θέματα που αφορούν το σεξ, την υπευθυνότητα και τις επιλογές μπορεί να αποτελέσει μια ουσιαστική βοήθεια για τα παιδιά και τους νέους για να διαφωτιστούν και ενημερωθούν για το σεξ με ένα τρόπο θετικό και υγιή.
Ντόπιγκ και αναβολικές ουσίες: Αυτά που πρέπει να ξέρετε.
Οι αναβολικές ουσίες είναι φάρμακα τα οποία προέρχονται από την ανδρική σεξουαλική ορμόνη, την τεστοστερόνη. Προάγουν την ανάπτυξη της μυϊκής μάζας και αυξάνουν τη μάζα των ιστών του σώματος που δεν περιέχει λίπος.
Τα αναβολικά χρησιμοποιούνται στην ιατρική για θεραπευτικούς σκοπούς. Όμως γίνεται και καταχρηστική χρήση από αθλητές και άλλους που θέλουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και τη σωματική τους εμφάνιση.
Η
λήψη των αναβολικών χωρίς ιατρική επίβλεψη είναι επικίνδυνη από σωματικής και ψυχολογικής άποψης. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες που λαμβάνουν τα φάρμακα αυτά, παρουσιάζουν συνήθως αλλαγές στα σεξουαλικά τους χαρακτηριστικά.Παρά το γεγονός ότι τα αναβολικά προέρχονται από την ανδρική σεξουαλική ορμόνη, την τεστοστερόνη, εντούτοις έχουν τη δυνατότητα να καταστέλλουν την κανονική λειτουργία του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος.
Στις γυναίκες οι ουσίες αυτές προκαλούν την ανάπτυξη ανδρικών σεξουαλικών χαρακτηριστικών και άλλα σοβαρά προβλήματα.
Δυστυχώς παρατηρείται μια σημαντική αύξηση της χρήσης των αναβολικών από νέους και από έφηβους.
Είναι αναγκαίο να γίνεται διαφώτιση και ενημέρωση του πληθυσμού και των ομάδων που κινδυνεύουν περισσότερο όπως οι νέοι και οι αθλητές για τους σοβαρούς κινδύνους και τις αλλοιώσεις που προκαλούν στο ανθρώπινο σώμα και στον ψυχισμό οι αναβολικές ουσίες.
Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά στους άνδρες είναι:
Μείωση του όγκου των όρχεων (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών)
Μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων
Σεξουαλική ανικανότητα
Πρόωρη φαλάκρα
Μεγέθυνση του προστάτη
Γυναικομαστία
Δυσκολίες ή πόνος κατά την ούρηση
Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά στις γυναίκες είναι:
Φύτρωμα μαλλιών στο πρόσωπο
Αλλαγές ή διακοπή των κύκλων της έμμηνου ρύσης (περίοδος)
Η φωνή γίνεται πιο βαθιά, όπως στους άνδρες (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών)
Μεγέθυνση της κλειτορίδας (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών)
Μείωση των μαστών
Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά στους άνδρες και στις γυναίκες είναι:
Ακμή στο πρόσωπο και στο σώμα, σοβαρής μορφής
Αδυνάτισμα των τενόντων των μυών με κίνδυνο ρήξης τους
Κιτρίνισμα (ίκτερος)
Τρεμούλιασμα
Πρήξιμο των αστραγάλων και των ποδιών
Μείωση στο αίμα της καλής χοληστερόλης HDL
Ψηλή πίεση
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, στα παιδιά και στους νέους ενήλικες, τα αναβολικά μπορούν να βλάψουν τις περιοχές στα άκρα των οστών που είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη τους, με αποτέλεσμα να καταστέλλουν την ανάπτυξη σε ύψος.
Οι επιδράσεις των αναβολικών στον ψυχικό κόσμο αυτών που τα παίρνουν είναι οι ακόλουθες:
Ευερεθιστικότητα
Ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα οργής που μπορούν να οδηγήσουν σε βίαιες πράξεις
Σοβαρές αλλαγές στη διάθεση με αποτέλεσμα να προκαλείται κατάθλιψη όταν διακοπεί η λήψη των αναβολικών
Ψευδαισθήσεις
Εξασθένηση της ικανότητας κρίσης που προέρχεται από το γεγονός ότι υπάρχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και το αίσθημα ότι κάποιος είναι αήττητος
Παρανοϊκή ζήλια
Οι μακροχρόνιες επιπλοκές που παρουσιάζονται στους χρήστες αναβολικών ουσιών είναι οι ακόλουθες:
Αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης
Ψηλή πίεση
Ανωμαλίες στη λειτουργία της καρδίας, των νεφρών και του ήπατος με κίνδυνο πρόκλησης ασθενειών των οργάνων αυτών
Κίνδυνος μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών (AIDS, ηπατίτιδα) λόγω της χρήσης κοινών βελονών για τη χορήγηση αναβολικών που δεν μπορούν να δοθούν από το στόμα αλλά μόνο δια μέσου ένεσης
Κίνδυνος δηλητηρίασης διότι προϊόντα που πωλούνται ανεξέλεγκτα, στη μαύρη αγορά, μπορούν να περιέχουν άλλες ουσίες που δυνατόν να είναι τοξικές
Βλέπουμε λοιπόν ότι η χορήγηση αναβολικών ουσιών εμπεριέχει πολλούς κίνδυνους. Δεν είναι τυχαία που η χρήση τους έχει απαγορευτεί.
Εθισμός στα ναρκωτικά: Τι πρέπει να ξέρετε.
Ο εθισμός στα ναρκωτικά είναι ένα καυτό πρόβλημα δημόσιας υγείας που επηρεάζει ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων και ιδιαίτερα νέων, με τεράστιες επιπτώσεις σε ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο.
Είναι σημαντικό όλοι να κατανοήσουν τι είναι ο εθισμός στα ναρκωτικά. Οι γονείς, οι έφηβοι, οι δάσκαλοι, το σχολείο, οι άλλοι ενήλικες και η κοινωνία γενικά, πρέπει να καταλάβουν ότι ο εθισμός στα ναρκωτικά είναι μια χρόνια βασανιστική ασθένεια που μπορεί να υποτροπιάζει αλλά είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί και να θεραπευτεί.
Ο εθισμός ξεκινά όταν ένα άτομο αρχίζει ενσυνείδητα να παίρνει ναρκωτικά. Οι επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα ναρκωτικά επηρεάζουν την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου. Επιδρούν σε εγκεφαλικές δομές και προκαλούν έντονα αισθήματα ευχαρίστησης αλλοιώνοντας όμως τον εγκεφαλικό μεταβολισμό και δραστηριότητα.
Όταν εγκατασταθεί ο εθισμός στα ναρκωτικά, τότε ο ασθενής παρουσιάζει μια ακατάσχετη επιθυμία για χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η έντονη και ακατάσχετη αυτή επιθυμία συχνά δεν μπορεί να ελεγχθεί παρά το γεγονός ότι μπορεί να δημιουργεί εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις για τον ασθενή.
Οι επιδράσεις των ναρκωτικών στον εγκέφαλο προκαλούν αλλοιώσεις της συμπεριφοράς. Η αναζήτηση των ναρκωτικών γίνεται καταναγκαστική, η ασθένεια γίνεται χρόνια και παρουσιάζει πολλές υποτροπές ακόμη και μετά από μεγάλες περιόδους αποχής.
Τα άτομα που πάσχουν από εθισμό στα ναρκωτικά δεν μπορούν να απαλλαχθούν μόνα τους από τη νόσο τους. Χρειάζεται μια εξατομικευμένη αντιμετώπιση και θεραπεία για τον κάθε χρήστη.
Το πρώτο βήμα είναι η αποτοξίνωση που επιτρέπει στον οργανισμό να απαλλαγεί από τα ναρκωτικά και παράλληλα αντιμετωπίζει τα συμπτώματα στέρησης. Μετά από την αποτοξίνωση η θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται με ψυχολογικές προσεγγίσεις σε θέματα συμπεριφοράς ή και με φάρμακα εάν είναι δυνατόν.
Η αποτοξίνωση χωρίς συνέχιση της θεραπείας με μια ολοκληρωμένη και εξατομικευμένη ψυχολογική και κοινωνική προσέγγιση του ασθενούς δεν είναι αποτελεσματική. Οι θεραπείες μπορούν να έχουν καλά αποτελέσματα αλλά είναι μακρόχρονες, η συνέχεια είναι απαραίτητη και συχνά χρειάζονται επαναλαμβανόμενες θεραπείες για να επιτευχθεί και να διατηρηθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Οι θεραπείες αντιμετώπισης του εθισμού στα ναρκωτικά έχουν σημαντικό αντίκτυπο όχι μόνο για τους χρήστες αλλά και για την κοινωνία γενικότερα. Έχουν τη δυνατότητα να βελτιώνουν την ψυχολογική και κοινωνική λειτουργικότητα των ασθενών αλλά και να μειώνουν την εγκληματικότητα, τη βία και τη διάδοση του AIDS. Παράλληλα οι θεραπείες αυτές μειώνουν δραματικά το οικονομικό κόστος που προκαλεί στην κοινωνία ο εθισμός στα ναρκωτικά.
Η κατανόηση του προβλήματος του εθισμού στα ναρκωτικά, αποτελεί το θεμέλιο λίθο της πρόληψης της μάστιγας αυτής. Τα προγράμματα πρόληψης για να πετύχουν πρέπει να είναι περιεκτικά, ευρέως φάσματος και να συμπεριλαμβάνουν την οικογένεια, το σχολείο, την κοινότητα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Είναι απαραίτητο να δίνεται συνεχώς το μήνυμα ότι είναι προτιμότερο να μην αρχίσει κάποιος τα ναρκωτικά παρά να γίνονται αργότερα προσπάθειες αποτοξίνωσης και απεξάρτησης.
Τι πρέπει να κάνετε αν νομίζετε ότι το παιδί σας παίρνει ναρκωτικά06-02-2004
Η χρήση των ναρκωτικών από έφηβους και νέους αυξάνεται με δραματικό ρυθμό.
Η μάστιγα των ναρκωτικών προσβάλλει αδυσώπητα νέους, παιδιά και τις οικογένειες τους ανεξάρτητα από το κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο.
Το πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε οικογένειες που φαινομενικά παρουσιάζονται υγιείς και ευτυχισμένες, όσο και σε οικογένειες με διάφορα σοβαρά προβλήματα.
Για ένα γονιό, η αντίληψη του γεγονότος ότι το παιδί του είναι χρήστης ναρκωτικών, αποτελεί μια έντονη, τραυματική, ψυχική εμπειρία.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί στο γονιό αισθήματα θυμού, ενοχής και αποτυχίας που τον βασανίζουν και τον αποσταθεροποιούν.
Η ψυχολογική αναστάτωση που προκαλείται στους γονείς, δεν τους επιτρέπουν να αντιμετωπίσουν την κρίση αυτή, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το παιδί τους και την οικογένειά τους.
Είναι πολύ σημαντικό στις περιπτώσεις αυτές, οι γονείς να παραμένουν ήρεμοι, χωρίς θυμό και χωρίς αισθήματα αυτοενοχής. Δεν είναι σωστό να αφήνουν τον εαυτό τους να αποδιοργανώνεται από αρνητικές σκέψεις αλλά πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα και με νηφαλιότητα.
Δεν θα πρέπει να αντιδράσουν με θυμό, επιθετικότητα και απογοήτευση εναντίον του παιδιού τους αλλά τουναντίον άμεσα να δείξουν ότι το αγαπούν, νοιάζονται και φροντίζουν για αυτό.
Πρέπει με κάθε τρόπο να αποτελέσουν ένα σταθεροποιητικό παράγοντα που θα βοηθήσει και θα οδηγήσει το παιδί τους δια μέσου των δυσκολιών της αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών.
Ποια είναι όμως τα ανησυχητικά σημεία, που δείχνουν ότι ένα παιδί υποφέρει από μια τέτοια κατάσταση;
Στην ουσία μια σειρά από αρνητικά σημεία στη συμπεριφορά του παιδιού, σε συνδυασμό και όχι το κάθε ένα ξεχωριστά από μόνο του, μπορεί να κινήσουν την προσοχή ότι κάτι δεν πάει καλά:
Απομόνωση: Ένα παιδί που ενώ πριν ήταν περισσότερο κοινωνικό, τώρα απομακρύνεται και επιζητά την απομόνωση, μπορεί να είναι δείκτης ότι το παιδί ψυχολογικά υποφέρει.Παιδιά που χρησιμοποιούν ναρκωτικά θέλουν να το κρύψουν. Δεν θέλουν οι άλλοι να καταλαβαίνουν τις ενέργειες που προκαλούν τα ναρκωτικά πάνω σε αυτά. Οι μυρωδιές και διάφορα άλλα σημάδια χρήσης ναρκωτικών μπορεί να αποκαλύψουν το πρόβλημα. Επίσης με την απομόνωση θέλουν να αποφεύγουν τις ερωτήσεις για το που ήσαν, τι έκαναν
Αλλαγές της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς: Η σημαντική μείωση της σχολικής απόδοσης, η έλλειψη ενδιαφέροντος στο να επιτυγχάνει καλούς βαθμούς, η αδιαφορία για το σχολείο, είναι σημεία που θα πρέπει να κινήσουν την προσοχή των γονιών. Επίσης οι εξάψεις θυμού ή ευφορίας, το γεγονός ότι το παιδί έχει γίνει πολύ πιο ευερέθιστο παρά πριν, οι απότομες αλλαγές της διάθεσης είναι σημεία που πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη. Οι αλλαγές στη προσωπικότητα του παιδιού μπορεί να είναι απότομες ή να εγκατασταθούν σταδιακά
Σωματικές αλλαγές: Η απώλεια βάρους, η αδυναμία που φαίνεται στο πρόσωπο, η απουσία του ενδιαφέροντος του παιδιού για τη σωματική του εικόνα σε αντίθεση με το τι ήταν πριν, οι δυσκολίες συγκέντρωσης και συντονισμού και γενικά μια όψη του παιδιού που έχει αλλάξει και δεν φαίνεται υγιής, θα πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς
Αλλαγές στους φίλους: Εάν ξαφνικά το παιδί σταματήσει να βλέπει τους καλύτερους του φίλους, εάν διακόψει με τους παλιούς του φίλους και εμφανιστεί κάποιος άλλος με ταυτόχρονη αλλαγή στη συμπεριφορά με σημεία όπως αναφέρουμε πιο πάνω, θα πρέπει να κάνει τους γονείς να φροντίσουν να μάθουν τι συμβαίνει
Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές στο πως θα συμπεριφερθούν και να ενεργήσουν, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα που απειλεί το παιδί τους και την οικογένειά τους:
Εάν υποπτεύονται ότι το παιδί τους είναι θύμα των ναρκωτικών, θα πρέπει να το μιλήσουν μαζί του.
Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στο παιδί τους για τις υποψίες τους, με νηφαλιότητα και όταν όλοι αισθάνονται ήρεμοι. Πρέπει να αποφύγουν τις κατηγορίες και όσο και αν είναι δύσκολο, να αποφύγουν το θυμό.
Ο θυμός και οι κατηγορίες προς αυτό, θα το απομακρύνουν ακόμη περισσότερο.
Ένα σημαντικό θέμα είναι η αναζήτηση στο δωμάτιο του παιδιού, σημείων ή αντικειμένων που να δείχνουν ότι το παιδί χρησιμοποιεί ναρκωτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να συζητήσουν το θέμα με το παιδί τους και εκτός από το ότι και οι ίδιοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί, είναι καλό να κοιτάξουν το δωμάτιο και μαζί με το παιδί τους.
Οι γονείς θα πρέπει να ρωτήσουν το παιδί και να ενδιαφερθούν για το τι συμβαίνει στη ζωή του.
Οι γονείς με ήπιο τρόπο, χωρίς να δημιουργήσουν αντιδράσεις, θα πρέπει να ενδιαφερθούν και να ρωτήσουν το παιδί τους, για το τι συμβαίνει στη ζωή του.
Θα πρέπει να είναι ειλικρινείς και να μιλήσουν στο παιδί για αυτά που έχουν αντιληφθεί και τα οποία τους ανησυχούν.
Η ειλικρινής προσέγγιση μέσα σε ένα πνεύμα συνεργασίας, θα επιτρέψει στο παιδί να εκφραστεί ελεύθερα και εάν υπάρχει πρόβλημα θα φανεί, διαφορετικά θα φύγουν οι υποψίες.
Εάν το παιδί δεν θέλει να μιλήσει, μπορεί να χρειαστεί βοήθεια από το σχολείο, τους καθηγητές του ή άλλους.
Σε περίπτωση που το παιδί δεν θέλει να μιλήσει ή ακόμη όταν οι γονείς ανησυχούν για κακή απόδοση στο σχολείο, τότε θα πρέπει να πουν στο παιδί τους ότι θα επισκεφτούν το σχολείο για να πάρουν περισσότερες πληροφορίες.
Στην έρευνα τους στο σχολείο και στο περιβάλλον του παιδιού, οι γονείς δεν θα πρέπει να συγκεντρωθούν ή να ρωτούν για θέματα ναρκωτικών. Θα πρέπει να ψάξουν για να πάρουν μια γενικότερη εικόνα της κατάστασης του παιδιού τους.
Είναι καλό στη συνέχεια να συζητήσουν τα θέματα αυτά μαζί με το παιδί τους.
Οι γονείς θα πρέπει να διερωτηθούν για τούς λόγους στη ζωή του παιδιού τους που θα μπορούσαν να το ωθήσουν προς τα ναρκωτικά.
Οι πιέσεις στις οποίες υποβάλλεται το παιδί, τα οικογενειακά προβλήματα, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού κατά πόσο μπορούν να αποσταθεροποιήσουν το παιδί και να το ωθήσουν προς τα ναρκωτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να αντιληφθούν τις καταστάσεις αυτές και να βοηθήσουν προληπτικά το παιδί τους. Παράλληλα μιλώντας μαζί του, θα μπορέσουν καλύτερα να καταλάβουν τι συμβαίνει.
Είναι καλό στην καθημερινή ζωή του παιδιού να καθιερωθούν και να εφαρμόζονται κάποιοι κανόνες.
Γενικά τα παιδιά χρειάζονται για να νιώθουν ασφάλεια, κάποιους κανόνες στην καθημερινή τους ζωή.
Οι γονείς έχουν τάση να δίνουν στα παιδιά τους περισσότερη ελευθερία απ' όση αυτά μπορούν να χειρίζονται.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών και η τακτική αναθεώρησή τους μαζί με το παιδί μπορεί να προσφέρει ένα κλίμα οργάνωσης και ασφάλειας που θα το προστατεύσει από πολλούς κινδύνους όπως και τα ναρκωτικά
Οι γονείς θα πρέπει να βρουν τρόπους για να καλλιεργηθεί και να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους και του παιδιού τους.
Είναι σημαντικό οι γονείς να φροντίσουν να κτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί τους.
Αυτό θα επιτρέψει την καλύτερη επικοινωνία, την καλύτερη επίλυση προβλημάτων, βελτίωση της σχολικής απόδοσης και θα προσφέρει προστασία από τα ναρκωτικά και τη κατάχρηση αλκοόλ.
Η ανάγκη για βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους ή παιδοψυχίατρους ή ακόμη από τον οικογενειακό γιατρό.
Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη για βοήθειας από ειδικούς επαγγελματίες σε θέματα ναρκωτικών όπως παιδοψυχίατροι, παιδοψυχολόγοι. Επίσης ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να βοηθήσει.
Εκστρατεία πρόληψης και καταπολέμησης χρήσης ναρκωτικών από έφηβους.
Μέσα στα πλαίσια της εκστρατείας πρόληψης και καταπολέμησης χρήσης της μαριχουάνας από έφηβους, Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν τηλεοπτικά μηνύματα, προσεκτικά δημιουργημένα με στόχο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ορισμένων εφήβων τα οποία έχουν συνδεθεί με επιρρέπεια στη χρήση των ναρκωτικών.
Τα έξυπνα και κατευθυνόμενα αυτά μηνύματα, σύμφωνα με την έρευνα, πέτυχαν το σκοπό τους αφού η χρήση της μαριχουάνας από έφηβους μετά από την εκστρατεία αυτή μειώθηκε κατά 26.7%.
Ορισμένοι έφηβοι έχουν στον χαρακτήρα τους στοιχεία έντονης αναζήτησης εντυπωσιασμού με την ανάγκη για νέους, αισθησιακά έντονους ερεθισμούς και που συνοδεύονται από την προθυμία να πάρουν σημαντικούς κινδύνους για να το πετύχουν.
Οι έφηβοι που έχουν τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν περισσότερο κίνδυνο για να χρησιμοποιήσουν ναρκωτικά και μάλιστα σε νεαρότερη ηλικία.
Οι ερευνητές δημιούργησαν τηλεοπτικά μηνύματα εναντίον της χρήσης της μαριχουάνας. Αυτά περιείχαν έντονα στοιχεία εντυπωσιασμού όσον αφορούσε το μήνυμα για την πρόληψη. Επίσης είχαν εντελώς σύγχρονο, ελκυστικό και δραματικό τρόπο παρουσίασης. Παρουσιάζονταν στις χρονικές στιγμές που ακριβώς οι έφηβοι και ιδιαίτερα αυτοί με τα χαρακτηριστικά αναζήτησης εντυπωσιασμού, έβλεπαν τις αγαπημένες τους τηλεοπτικές εκπομπές.
Οι εκπομπές που αγαπούσαν ιδιαίτερα οι έφηβοι ψηλού κινδύνου είχαν αναγνωρισθεί πρωτύτερα με έρευνες. Τα τηλεοπτικά μηνύματα παρεμβάλλονταν μέσα στις εκπομπές. Τουλάχιστο 70% των εφήβων έγινε κατορθωτό να βλέπουν 3 ή περισσότερα τέτοια έξυπνα και κατευθυνόμενα μηνύματα την εβδομάδα.
Τα αποτελέσματα της μεθόδου αυτής είναι πράγματι εκπληκτικά. Παρατηρήθηκε 26.7% μείωση χρηστών μαριχουάνας μεταξύ των εφήβων. Επιπρόσθετα παρατηρήθηκε ανατροπή της τάσης που υπήρχε με αύξηση του αριθμού των χρηστών με την αύξηση της ηλικίας.
Τα θετικά αποτελέσματα της μεθόδου αυτής υπήρχαν και διατηρούνταν ανάμεσα στο πληθυσμό των εφήβων ακόμη και αρκετούς μήνες μετά τη διακοπή της προληπτικής αυτής εκστρατείας.
Ένα άλλο συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι οι καλά σχεδιασμένες εκστρατείες διαφώτισης με μηνύματα για τη δημόσια υγεία μπορούν να έχουν σημαντικά και διατηρούμενα στο χρόνο θετικά αποτελέσματα.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο American Journal of Public Health : Am J Public Health 2001; 91:pgs. 292-296 από τους Philip Palmgreen και συνεργάτες από το University of Kentucky, το Φεβρουάριο του 2001.
Οι εκστρατείες καταπολέμησης της χρήσης των ναρκωτικών πρέπει να είναι συστηματικές συνεχείς, πρωτοποριακές και σχεδιασμένες με έξυπνο δημιουργικό τρόπο.
Η στόχευση ορισμένων ομάδων ψηλού κινδύνου όπως οι έφηβοι με τη προβολή εξειδικευμένων τηλεοπτικών μηνυμάτων που να είναι ελκυστικά γι' αυτούς μπορεί να προκαλέσει αλλαγές τέτοιες στη συμπεριφορά τους που να μειώσει ουσιαστικά το κίνδυνο γι' αυτούς να γίνουν ναρκομανείς.
Οι έφηβοι, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Οι έφηβοι μπορεί να εμπλακούν με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά με διάφορους τρόπους.
Δυστυχώς οι έφηβοι δεν καταλαβαίνουν τη σχέση αυτών που κάνουν σήμερα και τις συνέπειες που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον. Στην ηλικία αυτή ο πειραματισμός με το αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά είναι αρκετά συχνός.
Οι έφηβοι έχουν την τάση να νιώθουν ότι τίποτα δεν μπορεί να τους συμβεί και ότι τα προβλήματα που επηρεάζουν τους άλλους δεν θα συμβούν σε αυτούς.
Η χρήση του αλκοόλ και το κάπνισμα που αρχίζουν από μια νεαρή ηλικία αυξάνουν τις πιθανότητες χρήσης άλλων ναρκωτικών σε μια μεγαλύτερη ηλικία.
Ορισμένοι έφηβοι θα δοκιμάσουν, θα πειραματιστούν και θα σταματήσουν. Άλλοι όμως θα θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν περιστασιακά.
Μερικοί άλλοι θα αναπτύξουν εθισμό με αποτέλεσμα να αναζητήσουν και άλλα περισσότερο επικίνδυνα ναρκωτικά που θα προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στον δικό τους οργανισμό και πιθανόν και σε άλλους.
Η εφηβεία είναι μια κρίσιμη περίοδος που τα παιδιά θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν αλκοόλ και ναρκωτικά για πολλούς λόγους όπως για παράδειγμα από περιέργεια ή γιατί τους κάνει να νιώθουν σαν μεγάλοι.
Επίσης μπορεί να νομίζουν ότι μειώνει το στρες είτε γιατί τους κάνει να νιώθουν καλά ή ακόμη γιατί και οι άλλοι το κάνουν. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να προβλέψει ποιοι έφηβοι απλά θα δοκιμάσουν και θα σταματήσουν και ποιοι θα συνεχίσουν αναπτύσσοντας εθισμό και σοβαρά προβλήματα.
Οι έφηβοι που έχουν ψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με τη χρήση του αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι αυτοί που έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό χρήσης ναρκωτικών ή αυτοί που πάσχουν από κατάθλιψη. Επίσης αυτοί που έχουν χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης ή που νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν στο κοινωνικό σύνολο και νιώθουν περιθωριακοί.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν διάφορες ουσίες παράνομες ή νόμιμες.
Το αλκοόλ, ορισμένα φάρμακα που μπορεί κάποιος να τα πάρει με ιατρική συνταγή, εισπνεόμενες ουσίες (από κόλλες, διαλύτες ή αεροζόλ) και φάρμακα τα οποία κάποιος μπορεί να τα αγοράζει ελεύθερα από τα φαρμακεία (αντιβηχικά, υπνωτικά, φάρμακα για τη δίαιτα) είναι μεταξύ των ουσιών που νόμιμα μπορεί να προμηθευτεί κάποιος έφηβος.
Οι παράνομες ουσίες που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι η μαριχουάνα, η κοκαίνη, το κρακ, η μεταμφεταμίνη, το LSD, το PCP, τα οπιοειδή, η ηρωίνη και το έκσταση.
Δυστυχώς η χρήση των παράνομων ουσιών από τους νέους αυξάνεται, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρότερων εφήβων.
Ο μέσος όρος ηλικίας πρώτης χρήσης της μαριχουάνας είναι γύρω στα 14 χρόνια ενώ για το αλκοόλ είναι γύρω στα 12. Η χρήση του αλκοόλ και της μαριχουάνας από μαθητές των σχολείων έχει γίνει ένα συχνό και ανησυχητικό πρόβλημα.
Η χρήση των ναρκωτικών από έφηβους οδηγεί σε μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων. Ο κίνδυνος χρήσης των ναρκωτικών αργότερα στη ζωή, οι αποτυχίες στο σχολείο, η μείωση των ικανοτήτων, ο κίνδυνος για ατυχήματα, η βία και η εγκληματικότητα, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς προφυλάξεις και η αυτοκτονία είναι μεταξύ των προβλημάτων που απειλούν την παρούσα και μελλοντική φάση της ζωής του έφηβου.
Οι γονείς μπορούν, διαπαιδαγωγώντας τα παιδιά τους από πολύ νωρίς για τα ναρκωτικά, να τα βοηθήσουν να μην εμπλακούν σε τέτοιες οδυνηρές περιπέτειες. Η ανάπτυξη μιας καλής σχέσης και επικοινωνίας με τα παιδιά, η διατήρηση μιας καλής οικογενειακής κατάστασης και ο παραδειγματικός ρόλος των γονιών προφυλάσσουν τους έφηβους από τις επικίνδυνες καταστάσεις χρήσης των ναρκωτικών και του αλκοόλ.
Είναι επίσης σημαντικό να γίνεται έγκαιρη αναγνώριση ορισμένων σημείων που δείχνουν ότι ο έφηβος πιθανόν να έχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Ορισμένα προειδοποιητικά σημεία μπορεί να είναι τα ακόλουθα:
Σωματικά: Κούραση, επαναλαμβανόμενα προβλήματα υγείας, κόκκινα απαθή μάτια και παρατεινόμενος βήχας
Συναισθηματικά: Αλλαγές της προσωπικότητας, ξαφνικές αλλαγές της διάθεσης, ερεθιστικότητα, ανεύθυνη συμπεριφορά, χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης, μειωμένη ικανότητα κρίσης, κατάθλιψη και γενική έλλειψη ενδιαφέροντος
Οικογενειακά: Διαμάχες στο σπίτι, μη τήρηση των κανόνων, αποτράβηγμα από την οικογένεια
Σχολικά: Μείωση του ενδιαφέροντος, αρνητική προσέγγιση, μείωση των βαθμών, πολλές απουσίες, προβλήματα συμπεριφοράς και πειθαρχίας
Κοινωνικά: Απόκτηση νέων φίλων που δεν ενδιαφέρονται για τις συνήθεις σχολικές και οικογενειακές δραστηριότητες, νομικά προβλήματα, αλλαγές προς λιγότερο συμβατικό τρόπο όσον αφορά το ντύσιμο και τις προτιμήσεις για τη μουσική
Τα προβλήματα που αναφέρονται πιο πάνω δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη ότι συσχετίζονται με τη χρήση αλκοόλ ή άλλων ναρκωτικών.
Οι γονείς μπορεί να αντιληφθούν κάτι το ασυνήθιστο αλλά χρειάζονται βοήθεια από ειδικούς για να γίνει η ακριβής διάγνωση για το τι συμβαίνει.
Είναι καλό οι γονείς να μιλούν για τα θέματα αυτά με τα παιδιά τους και στη συνέχεια πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια του γιατρού για να δουν εάν υπάρχει ένα σωματικό οργανικό πρόβλημα που να εξηγεί την κατάσταση.
Στη συνέχεια εάν φανεί ότι υπάρχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών θα χρειαστεί ολοκληρωμένη προσέγγιση από μια πολυθεματική ομάδα ειδικών.
